2.Uitgangspunten van de geneeswijzen

Evolutionistisch
Het evolutionistische beeld beziet de mens zuiver materialistisch als product van de omgeving. De eerste levende cel zou bij toeval zijn ontstaan in de oerzee circa vier miljard jaren geleden. In de loop der miljoenen jaren ontwikkelden zich vanuit die ene cel allerlei levende organismen. Zo ontstonden vissen waarvan sommige zich evolueerden tot hagedissen, die deels in zee en deels op het land leefden. Toen deze eenmaal aan land waren ontstonden allerlei landdieren, vervolgens uit een bepaalde groep de apen en tenslotte de mensen.
De mens hoeft zich niet af te vragen of hij na zijn dood verantwoording voor zijn daden moet afleggen, want de zuiver evolutionistische visie gelooft niet in een Schepper, maar ziet de mens als een door evolutie ontwikkeld dier. Er zijn ook evolutionisten (deïsten) die geloven dat God met het eerste leven is begonnen, dat zich vervolgens geëvolueerd heeft tot wat we vandaag om ons heen zien. Tenslotte zijn er nog evolutionisten (theïsten), die geloven dat God het leven heeft gestart en het vervolgens door evolutie steeds verder heeft ontwikkeld en nog voortdurend ontwikkeld.
Alle drie vormen van evolutie kenmerken zich door de zeer langzame ontwikkeling die reeds 4 miljard jaar bezig zou zijn.
Het noodzakelijk gevolg van de evolutieleer, in welke vorm dan ook, is dat er geen zondeval is geweest. Dus een Verlosser uit de zondemacht is overbodig. De mens ontwikkelt zich immers nog steeds vanuit het dierlijke stadium tot een hoger wezen. Daarom ook kan men met de mens in principe evenzo handelen als met alle andere levende wezens. Ter bestrijding van ongewenste situaties kan men ongelimiteerd gebruik maken van alle (genees)middelen. Veel geneeskunde is in onze tijd helaas via deze visie verworden.
Als uiterste konsekwentie van deze filosofie wordt de mens door sommige artsen gedegradeerd tot een soort reageerbuis waarin alles toegestaan is, tot en met abortuspil en euthanasiespuit.

Natuurfilosofisch
De natuurfilosofische geneesmethoden benaderen de zieke mens totaal anders. Hierbij ziet men de mens als onderdeel van het grote heelal, de macrokosmos. Deze macrokosmos wordt in stand gehouden door een oerkracht of oerenergie. Men gaat daarbij uit van een samenhangend geordend heelal. Ziekten zouden te maken hebben met kosmische invloeden en krachten. De leer van de astrologie stelt dat de geestelijke
en lichamelijke eigenschappen van eik mens bepaald worden door de stand van de hemel en de hemellichamen op het ogenblik van de geboorte. De astrologie berust op het geloof in de samenhang van makrokosmos en mikrokosmos. Er zou verband bestaan tussen de grote buitenwereld (de makrokosmos) en de kleine wereld van de mens (de mikrokosmos).
De vader van de natuurfilosofische geneesmethoden is Hippocrates (460-359 v. Chr.). Hippocrates was astroloog. Van hem is de uitspraak: 'Geen arts kan zonder astrologie'. Hij ging er zonder meer van uit dat ziekten te maken hebben met kosmische invloeden.
De mens als onderdeeltje van de macrokosmos is een weerspiegeling -van het grote geheel. Het lot van de mens kan dan ook afgelezen worden uit de sterren. En anderzijds kan de toestand van de mens afgelezen worden uit zijn oog, voet, hand of oor, omdat die organen een weerspiegeling zijn van het grote menselijke lichaam. Het hele heelal is door mystieke energiebanen verbonden.
Ziekte wordt beschouwd als verstoring van de harmonie en men tracht deze te bestrijden door de mens weer in contact te brengen met de energie uit het heelal.
De acupuncturist (of acupuncteur) doet dat door naalden te prikken in de energiebanen of meridianen, die bij de mens aanwezig zouden zijn.
Het gaat er volgens de Chinese godsdienst (het Taoïsme) om weer evenwicht te brengen tussen Yang en Yin. Yang is de positieve mannelijke kracht vanuit de sterrenhemel, Yin de negatieve vrouwelijke kracht vanuit de aarde. Door het prikken van naalden in Yang- en Yin-meridianen zou de mens (mikrokosmos) weer in harmonie worden gebracht met het heelal (makrokosmos). (Lit. 2, 3).

De homeopaat doet dat door geneesmiddelen toe te dienen met dezelfde trillingstoestand als het heelal.
'Dr. Christian Friedrich Samuël Hahnemann (1755-1843), de grondlegger der homeopathie, was de man die één van de grootste kosmische wetmatigheden nieuw leven heeft ingeblazen: het gelijke wordt door het gelijke genezen. (Similia Similibus curentur). Hahnemann paste deze wetmatigheid toe op vele stoffen o.a. op metalen. Zo zou volgens hem blijken dat ieder metaal, indien het in onverdunde vorm aan een mens werd gegeven, karakteristieke lichamelijke en geestelijke symptomen te zien gaf. Deze zogenaamde 'Leitsymptome', welke door de homeopatisch werkende arts als uitgangspunt dienen voor de keuze van een bepaald middel, blijken in belangrijke mate overeen te stemmen met de analogiën welke opgebouwd kunnen worden uit de kosmische oerpatronen'. (lit.4)
Dr. Med. E. Rehm schrijft: 'Een homeopatisch middel vertegenwoordigt een bepaalde kracht en werkt in op dat gedeelte van de mens dat de ziel wordt genoemd'. (lit.5)
Dr. Emile Plisnier schrijft in zijn boek 'Wat is homeopathie': 'De ziekten en hun remedies zijn onderhevig aan het ritme van de dag en de nacht, aan een uurrooster, aan maanstanden, aan seizoenen. Zo is de mens in zijn vreugde en zijn lijden onafscheidelijk verbonden met de beweging van de zon, de sterren en de nachten. Zo is hij één met de beweging van het firmament'. (Lit. 6).

Door yoga te beoefenen zou een mens zich zelf kunnen verlossen, en zich in harmonie kunnen brengen met de kosmos. Dit leert het Brahmanisme, dat de kern vormt van het Hindoeïsme. Het Brahman omvat alles wat bestaat: planten, dieren, mensen, mineralen maar ook: zon, maan, planeten, sterren, en de ons omringende lucht. Het doel van yoga is puur religieus, namelijk het in volkomen harmonie komen met het 'goddelijke in jezelf' en met het 'goddelijke in de kosmos'. Als gevolg ervan zou de mens heer en meester kunnen worden over alle functies van zijn lichaam, maar ook beheerst hij zodoende zijn eigen ziel. Het Brahman, dat is het 'Goddelijke', het 'oerprincipe', 'de bron van alles en allen', zou zo ook de geestelijke en lichamelijke gezondheid bevorderen. Het doel echter is niet in de eerste plaats de gezondheid, maar de 'zelfverlossing' (Lit. 7).

Deze opsomming van respectievelijk acupunctuur, homeopathie en yoga kan men met vele andere aangevuld worden.
De arts wordt beschouwd als een wezen met mystieke begaafdheid. Hij is een soort middelaar tussen de mens en de oerkracht.
Helaas zoeken vele gelovigen uit reactie op de uit de hand gelopen evolutionistische geneeswijze hun heil bij deze alternatieve geneeswijzen.
Christenen zullen zich echter altijd moeten realiseren dat 'de gehele wereld (kosmos) in het boze ligt' (1 Joh. 5: 19). De Here Jezus zelf zegt van de satan: 'de overste dezer wereld'. In het Grieks 'Kosmokrator' = wereldbeheerser (Joh. 12: 31; 14: 30; 16 : 11). Paulus wijst er op dat de strijd van een christen niet gaat tegen mensen, maar tegen de wereldbeheersers dezer eeuw, de boze geesten in de hemelse gewesten (Efeze 6: 12). God heeft verboden het leven te laten beheersen door de hemel, de zon, de maan en de sterren (Deut. 4 : 19).
Hemel en sterren kunnen ons niet redden (Jesaja 47 :13-15). Alleen de Here Jezus kan ons werkelijk vrij maken (Joh. 8 :31-36).

Bijbels
Vanuit christelijk oogpunt ziet men de mens als beelddrager Gods, die verantwoording moet afleggen tegenover zijn Schepper. De mens kan niet autonoom of naar eigen inzicht handelen. Ook niet met betrekking tot zijn eigen lichaam. Hij wordt ook verantwoordelijk gesteld voor zijn eigen lichaam.
... Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus openbaar worden, opdat een ieder wegdrage wat hij in zijn lichaam verricht heeft, hetzij goed, hetzij kwaad (2 Kor. 5 10).
Een christen zal dus niet gedachteloos of uit sleur geneesmiddelen gebruiken, en niet ondoordacht naar een arts gaan, maar eerst de Here in zijn problemen kennen en Hem vragen om wijsheid en inzicht hoe men moet handelen. Vanuit deze instelling wordt nu achtereenvolgens de normale geneeskunde, de homeopathie en de iriscopie bezien.

3.De moderne geneeswijze

Een karikatuur
Veronderstel dat een automobilist met zijn auto omspringt alsof het een tank is. Hij rijdt door kuilen en prikkeldraadversperringen heen, schakelt zo min mogelijk en propt de auto afgeladen vol met zware grote voorwerpen. In plaats van benzine gebruikt hij allerlei soorten brandstof zoals alkohol, afgewerkte olie enz.
Het zal u niet verbazen dat er na verloop van tijd vreemde geluiden onder de motorkap vandaan beginnen te komen. Het geluid wordt zo hinderlijk dat de man er mee naar een garage gaat. De monteur van de garage geeft de automobilist een paar oorkleppen en zegt dat daarmee het hinderlijke geluid is weggenomen. En inderdaad, met de oorkleppen op kan de man weer rustig in zijn auto zitten.
Na een tijdje begint de auto echter te schokken onder het rijden en de motorkap bolt aan één kant wat op; Bij de garage geeft de monteur een zacht kussentje om de schokken op te vangen en zonder onder de motorkap te kijken slaat hij met een hamer de uitbolling terug.

Een vreemd verhaal zult u zeggen, dat is het ook. Maar toch gaan veel mensen zo met hun lichaam om. Ze vergen er teveel van, stoppen het vol met verkeerde voeding en verzorgen het niet goed. Wanneer door deze leefwijze afwijkingen beginnen op te treden gaat men naar een arts. Deze schrijft in veel gevallen kalmerende of pijnstillende middelen voor. De patiënt gaat weer z'n gewone gang tot er nog ernstiger klachten optreden zoals hart- en vaatziekten, leverafwijkingen, longkanker enz. Dikwijls wordt op vergelijkbare wijze als bij de auto in het bovenstaande verhaaltje de verschijnselen bestreden, waarbij de middelen weer nieuwe kwalen tevoorschijn kunnen roepen.
Elke verantwoordelijkheid voor eigen gezondheid wordt afgeschoven op de arts. Zonder de konsekwenties te overwegen, leveren velen bij het minste ongerief zich aan hem over en slikt men medicijnen alsof het pepermuntjes zijn. Daarna begint men te klagen over geneesmiddelen als gemeen spul waarmee de medische wereld de mensen vergiftigt.
Veel mensen ontgaat dat de verantwoordelijkheid in eerste instantie ligt bij de persoon zelf en dat men door zo met zijn gezondheid te handelen in feite uitgaat van het evolutionistische beeld van de mens, die met zijn lichaam kan doen wat hij wenst.
Wat is de eerste reactie van veel gelovigen als zich ziekte aandient? De gang naar de arts of het gebed?

Waardoor treedt genezing op bij de normale geneeswijze?
Enkele kenmerkende beginselen van de normale geneeskunde zijn:
a. De therapie moet berusten op diagnose, dat wil zeggen op vaststelling van symptomen. Dit zijn ziekteverschijnselen die in principe door iedereen waargenomen kunnen worden. Uiteraard kan niet iedereen deze symptomen interpreteren; daarvoor zijn zware examens nodig.
b. De ervaring is soeverein. Goed zijn de middelen die snel, veilig en doeltreffend werken.
c. Men bereikt zijn doel door onderzoek en samenwerking. De resultaten van geneeskundig handelen worden op internationaal niveau objectief weergegeven, zodat anderen daaruit lering kunnen trekken.

Genezing blijft echter een hoogst wonderlijk gebeuren.
Herstel van een ziekte door geneeskundig ingrijpen treedt in feite steeds door het lichaam zelf op. Geen enkel medisch team is in staat één enkele cel van ons lichaam te fabriceren. Het geneeskundig handelen is gericht op het terugdringen van de directe ziekteoorzaak. Bijvoorbeeld bestrijding van infectie door antibiotica of het vervangen van een lichaamsdeel door iets kunstmatigs.
Bovendien kan gesteld worden dat een aantal ziekten hun eerste oorzaak niet vinden in ons lichaam maar in onze ziel.

In de dagelijkse geneeskundige praktijk blijkt het op ieder doktersspreekuur, dat de lijder, die hulp zoekt, niet altijd gebaat is bij zuiver technische of medicamenteuze hulp. En de dokter staat in zeker veel meer dan de helft der gevallen voor klachten of verschijnselen, die hij zuiver organisch-natuurwetenschappelijk niet kan verklaren (lit. 8).

Volgens prof. Lindeboom moeten bij iedere ziekte psychische factoren in aanmerking genomen worden om tot een juiste waardering te komen van de klachten en verschijnselen.
Deze uitspraak kan naast vele andere met gelijke strekking gelegd worden.
De geneeskunde komt voor een belangrijk deel tot uiting op het grensgebied van ziel en lichaam. Veel ingrijpen in ons lichaam heeft effect op het ziekteproces omdat het werkt via de ziel. Een voorbeeld kan dit verduidelijken.
Er is een fijn samenspel tussen het zenuwstelsel en het functioneren van de maag. Door spanningen (b.v. angst, woede, frustratie, afgunst) kan de maag zich niet voldoende ledigen in de darm. De optredende spijsverteringsstoornis geeft een pijnlijk gevoel in de buik en door de gestoorde bloedsomloop begint ook het hoofd minder goed te functioneren (pijnlijk, zweverig). Wanneer deze situatie aanhoudt, begint men al gauw te denken: er is, wat met mijn gezondheid aan de hand. Allerlei denkbeelden van maagzweren en gezwellen rijzen op en via het zenuwstelsel worden deze gedachten weer overgebracht naar de buik, die daardoor nog meer gestoord wordt in zijn normale werk.
Bij afleiding zakt het wat. Dus allicht komt men er toe zich te 'ontspannen' achter de televisie met een drankje en een hapje. Intussen krijgt de spijsvertering het nog zwaarder te verduren door het overmatige voedsel en de spanningen die het gebodene op het scherm biedt. In bed beginnen de klachten weer op te treden zodat de slaap gestoord gaat worden en geleidelijk aan komt men in een vicieuze cirkel:
agressie - spijsverteringstoornis - hoofdpijn - slapeloosheid -zorg - spijsverteringsstoornis - enz.

Dikwijls op advies van de omstanders komt zo'n lijder tenslotte bij de arts die een kalmerend middel voorschrijft. De spanning valt even van de patiënt af, en door de rust die daardoor ontstaat kan de spijsvertering weer normaal worden.

Het blijkt dat dergelijke ziekten door willekeurig welke tablet, ook als deze geen enkel medicament bevat, te genezen zijn. Als de patiënt maar zoveel vertrouwen in de arts heeft dat zijn zenuwen tot rust kunnen komen.
Maar als de leefwijze niet verandert is er grote kans dat na enige tijd het probleem weer begint, zodat de patiënt op de duur een chronische lijder gaat worden.

Psychosomatische ziekte: schijn of werkelijkheid?
De eenvoudige bijbelse waarheid dat de ziel of geest invloed op het lichaam hebben was ook bij de beste artsen aller tijden bekend.
In de evolutionistische visie wordt dit omgewerkt tot psychosomatische ziekte. (psyche = ziel, soma = lichaam). Met het begrip ziel bedoelt men echter iets anders dan wat het bijbelse woord ziel inhoudt, namelijk de persoon die in ons lichaam huist en die aan het eind der tijden geoordeeld of beoordeeld zal worden.
De godloochenaar Freud heeft als alternatief voor de bijbelse ziel het onbewuste uitgedacht. In zijn voetspoor zijn er velen die alle intermenselijke relaties verklaren vanuit dit (onbewezen) onbewuste. Volgens deze visie is niet de mens persoonlijk verantwoordelijk voor zijn daden, maar wordt het kwaad geboren in de kinderjaren in het gezin, en de boosdoeners zijn de ouders. Geleidelijk begint nu de psychologie de plaats van de vroegere kerk in te nemen, en wordt op allerlei gebieden de psycholoog of psychiater ingeschakeld.
Deze tendens van verpsychologisering is ook gaande in de geneeskunde. De lijst van kwalen met onduidelijk oorzaak, waarvan psychiaters en psychologen geloven dat ze psychosomatisch zijn, is groeiend.

Voor een gelovige is het belangrijk in dit alles nuchter te blijven. Enerzijds is er een duidelijke invloed van de ziel op het lichaam, en kan men
in de lijst van Psychosomatische ziekten een erkenning van de bijbelse principes zien. Anderzijds dreigt er het gevaar, dat men via het niet bijbelse beeld van de psyche, door de arts geleid wordt naar psychiaters en psychologen, die vanuit een antichristelijke filosofie handelen. Helaas zijn er ook christen-artsen, die volgens de principes van Freud en diens volgelingen hun patiënten behandelen.

Hoe te handelen als gelovige?
Uit het bovenstaande zal duidelijk zijn dat velen van ons geen christelijke leefwijze hebben ten aanzien van het lichaam.
Voor onze maaltijden vragen we eerst een zegen van God. Maar tussen de maaltijden door worden vele dingen genuttigd waarvan bewezen is dat ze schadelijk zijn voor ons lichaam. Te denken valt aan koekjes, snoepjes of gebakjes die bijna geheel uit suiker en vet bestaan. Te veel koffie of bijvoorbeeld frisdrank met synthetische zoetmiddelen die schadelijk zijn voor de gezondheid. Verder het 'eten uit de muur' patat, kroketten, worsten enz. die niet alleen teveel vet maar ook nog schadelijke stoffen bevatten. Om maar niet te spreken van het roken, waarvan duidelijk bewezen is dat het onder andere longkanker, hart- en vaatziekten en dergelijke kan veroorzaken. Tenslotte is er dan nog de alkohol, die direct of indirect bijna een kwart van het werk in de ziekenhuizen veroorzaakt.
In de bijbel lezen wij:
Gij hebt op aarde weelderig geleefd en u te goed gedaan, gij hebt uw hart vetgemest in de slachttijd (Jac.5:5).
Weet gij niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest (1 Cor.6 :19).
Ter vermijding van spanningen worden de volgende dingen gesproken: Hebt uw vijanden lief, doet wel degenen, die u haten (Luc. 6 :27).
Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u (1 Petr.5:7).
Komt tot Mij allen, die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven (Matth. 11:28).
Maakt u dan niet bezorgd tegen de dag van morgen (Matth. 6:34).

De ongevallen buiten beschouwing gelaten zijn de meeste ziekten niet zo spoedeisend dat men meteen naar een arts moet. De eerste gang van een gelovige is altijd naar de Here Jezus. Voor Hem kan men in alle waarheid en rust zijn eigen situatie onder ogen zien en Hem vragen om wijsheid en inzicht in het ontstaan van de lichamelijke toestand, en om leiding hoe men verder moet handelen.

De wisselwerking van geest of ziel en lichaam kan men dagelijks constateren uit de heilzame werking van troostende woorden. De waarde van een begrijpende, hartelijke omgeving voor een zieke is voor iedereen duidelijk; al ontbreekt de toepassing bij ziekenbezoek helaas wel eens.
Duizenden jaren geleden schreef Salomo al: Een vrolijk hart bevordert de genezing, maar een verslagen geest doet het gebeente verdorren (Spr. 17 : 22). Vriendelijke ogen verheugen het hart, blijde tijding verkwikt het gemoed. (Spr. 15: 30) Vriendelijke woorden zijn als honing, zoet voor de ziel en medicijn voor het gebeente (Spr. 16 24).

4.Homeopathie

Het principe
Veronderstel dat u last van hoofdpijn heeft en de arts, die u daarover raadpleegt, een recept voorschrijft. De apotheker leest het recept, neemt één aspirientje van 0,5 gram, stampt dit fijn en verwrijft het poeder samen met rietsuiker in de verhouding 1 poeder op 9 rietsuiker. Het verkregen mengsel verwrijft hij opnieuw met 9x zoveel rietsuiker. Vervolgens herhaalt hij deze handelswijze, die potentiëren wordt genoemd nog een keer. Uit een tablet heeft hij op deze manier 500 gram poeder bereid, waarvan hij 36000 korreltjes maakt. Hij doet deze in potjes en zet er Aspirine D3 op. Hij geeft u de potjes mee en zegt dat U elke dag 3 keer 12 korreltjes moet innemen. Als u dit dagelijks herhaalt, hebt u na drie jaar het ene aspirientje op.

De apotheker had de 500 gram poeder nog een keer kunnen verwrijven met 9x zoveel rietsuiker. Hij had daar 10x zoveel korreltjes Asprine D4 van kunnen maken, en dan had u er bijna 30 jaar lang genoeg aan gehad. Bovendien zou de arts u in dat geval gezegd hebben, dat hij een veel krachtiger werkend middel gegeven had.
Het klinkt misschien wat onwaarschijnlijk, maar toch is dit de essentie van de homeopatische werkwijze.
Beide gevallen zijn voor homeopatische begrippen zeer laag gepotentieeerde middelen. Er worden veel hogere potentiëringen toegepast, bijvoorbeeld D11 of zelfs D200.
Bij D11 zou het ene aspirientje ruimschoots voldoende zijn voor de hele Nederlandse bevolking gedurende 30 jaar.
Bij D200 is het aspirientje zo verdeeld, dat het voor menselijke begrippen niet meer voor te stellen is. Sterker nog, er zijn helemaal geen moleculen meer om te verdelen.
De homeopaat stoort zich hier niet aan. Het gaat hem ook niet om de stoffelijke aanwezigheid, maar om de kosmische kracht die vrijgemaakt moet worden. Door de steeds verder gaande trapsgewijze verdunning, die potentiëren wordt genoemd wordt deze kosmische kracht in het medicijn gebracht. Deze oerkracht, een soort trillingen, moet opnieuw harmonie brengen in het zieke orgaan. Het homeopatische geneesmiddel is alleen maar een middel om in contact te komen met deze hogere machten.

Waardoor treedt genezing op bij homeopathie?
Ongetwijfeld worden door homeopatische middelen succes geboekt. De vraag Is, waardoor de genezing veroorzaakt wordt.
Mogelijke verklaringen zijn: 1. Door het middel; 2. Door de begeleidende maatregelen; niet meer roken, rust enz.; 3. Door het geloof in de natuurarts of zijn middelen; 4. Door de verborgen (= occulte) kosmische kracht van het medicijn. We kunnen hierbij de volgende opmerkingen maken:

ad 1
Zoals blijkt uit het voorbeeld van het aspirientje, kan men moeilijk spreken van een medicijn als het in bijvoorbeeld triljarden deeltjes verdeeld is. Dit wordt door verschillende homeopaten ook zo gesteld. Het gaat hun niet om de stoffelijke aanwezigheid van het geneesmiddel, maar om de kracht die er door potentiëring is ingebracht.

ad2
Het is bekend dat vele lichamelijke klachten voorkomen door verkeerde leefwijzen, bijvoorbeeld roken, te weinig rust, genotmiddelen, verkeerde voeding enz.
Omgekeerd kunnen gezonde leefwijze en rust leiden tot genezing van ziekte.

ad3
Lichamelijke ziekten kunnen optreden door psychische invloeden. Denkt u maar aan buikpijn bij schrik of angst.
Psychische factoren kunnen ook leiden tot genezing van ziekte. Daarbij kan de persoon van de arts een belangrijke rol spelen.
Door het vertrouwen dat men in de arts of zijn middelen stelt keert er een innerlijke rust weer, waardoor het genezingsproces kan beginnen. Het zal duidelijk zijn dat een christen nooit zijn innerlijke rust van een mens moet verwachten. Hij mag tot de Heiland komen die als enige werkelijke rust en vrede geeft (Matt. 11:28-30).

ad4
De kosmische kracht- van de geneesmiddelen wordt bijvoorbeeld gemeten door bio-indicatoren. Dat is een ander woord voor wichelroede of pendel, dit zijn instrumenten waarmee men occulte krachtbronnen aantoont. Bijvoorbeeld een waterbron met behulp van een wilgentak, die gaat bewegen, of een ring aan een draadje om iets aan te wijzen. Over het wichelen lezen we in de Bijbel:
Er zal onder u geen wichelaar aangetroffen worden. Want ieder die deze dingen doet is de Here een gruwel. (Deut.18:10-12; Hos.4:12). Als we een geneesmiddel gebruiken dat zijn kracht ontleent aan de kosmos dan bewijzen we daarmee eer aan de wereldbeheersers dezer duisternis en de boze machten in de lucht. We offeren aan de boze geesten. Paulus schrijft hierover in 1 Cor.10:20: ... ik wil niet dat gij in gemeenschap komt met de boze geesten.

Mag een christen homeopatische middelen gebruiken?
Deze vraag zal uiteraard door elke gelovige persoonlijk beantwoord moeten worden. Wij kunnen elkaar geen regels voorschrijven, want we leven niet onder de wet maar onder de genade. Het enige wat de apostelen aan de heidenen, die zich tot God bekeren, hebben geboden is, 'dat zij zich hebben te onthouden van wat door de afgoden bezoedeld is, van hoererij, van het verstikte en van bloed', (Hand.15:20). Dit betekent ook, dat wij geen natuurfilosofie mogen aanhangen of eren, maar alleen de enige ware God.

Met het bovenstaande voor ogen doet men er echter wel goed aan te overwegen waarin men bij het gebruik van homeopatische middelen zijn vertrouwen stelt, en waarom sommigen homeopathie nadrukkelijk afwijzen, omdat zij geloven dat homeopathie occult is.
Paulus schrijft: Alles is geoorloofd, maar niet alles is nuttig. Alles is geoorloofd, maar niet alles bouwt op (1Cor.10:23)

5.Verschil tussen homeopathie en kruidengeneeskunde

Er is een essentieel verschil tussen kruidengeneeskunde en homeopathie. Wanneer men selderij eet om beter vocht af te scheiden, of kamillethee zet tegen verkoudheid is dit geen homeopathie maar gebruik van geneeskrachtige kruiden. Het op deze wijze omgaan met kruiden zou in de homeopathie betekenen dat men gebruik maakt van de oertinctuur of anders genoemd. Do. In het voorbeeld van het aspirientje komt dit overeen met de hele tablet aspirine. De arts Paul van Dijk schrijft in het boek 'Geneeswijzen in Nederland' over het verschil tussen kruidengeneeskunde en Homeopathie het volgende: De kruidengeneeskunde dient onderscheiden te worden van de homeopathie. Het toepassen van plantaardige middelen volgens homeopatische begrippen is een fundamenteel andere therapie dan de kruidengeneeskunde. Wel kent de homeopathie een groot aantal preparaten uit de plantenwereld. Deze worden echter veelal hoog gepotentieerd en zijn derhalve nauwelijks vergelijkbaar met de methoden uit de kruidengeneeskunde. Bovendien is de achterliggende filosofie voor beide geneesmethoden wezenlijk verschillend.

In wezen verschillen geneesmiddelen uit de kruiden niet van de chemische middelen. Binnen de universitaire geneeskunde heeft de kruidengeneeskunde in principe een plaats naast de synthetische producten. Nog steeds worden een aantal geneesmiddelen uit kruiden bereid. De tendens steeds meer synthetische middelen te gebruiken ligt meestal in de overwegingen: zuiverheid en snelle, sterke en specifieke werking.
Het is niet juist dat kruiden ongelimiteerd gebruikt kunnen worden. Ook onoordeelkundig gebruik van kruiden kan gevaarlijke verschijnselen oproepen.
Voorts doet men er goed aan bij het kopen van kruiden te letten op de vlag waaronder ze varen. Er zijn namelijk kruiden die met wichelarij en sterrenlezerij opgespoord worden.
En men dient bij het gebruik van kruiden zijn vertrouwen niet te stellen op deze middelen, maar op Hem die de middelen moet zegenen, wil men er baat bij vinden. Vertrouwt men alleen op de middelen dan bestaat het gevaar dat men geheel afhankelijk wordt van deze middelen. Men komt als het ware onder een ban en bij het minste geringste ongemak is de eerste gedachte gericht op een of ander kruid, zodat men op de duur voortdurend bezig is met het voedsel en de geneeskrachtige kruiden.

Paulus schrijft in 1Cor.6 :12: ... ik zal mij door niets laten knechten.

6.Iriscopie

Naast alternatieve geneeswijzen zijn er ook voor het stellen van de diagnose alternatieve methoden, die een natuurfilosofische of occulte achtergrond hebben. Als voorbeeld hiervan volgen enkele opmerkingen over iriscopie.
-Daarbij dient u te bedenken dat met weinig veranderingen het volqende echter ook gezegd kan worden van chiromantie, voetzooidiagnose, (electro)acupunctuur, radiësthesie enz.
lriscopie is het bekijken van het regenboogvlies (de iris) om daardoor verborgen ziektes te kunnen onthullen.
Meer dan 3000 jaar geleden werd deze vorm van diagnostiek al toegepast in China. De achterliggende gedachte bij iriscopie is dat de toestand van de menselijke organen in het klein weerspiegeld worden in de Iris. Evenals het lot van de mensen een weerspiegeling is van wat in de sterren gebeurt.
De iriscopist verdeelt de cirkel van de iris dan ook in twaalf gelijke delen, overeenkomstig de sterrenhemel van de dierenriem.

Bij objectieve controle is herhaaldelijk gebleken dat de uitspraken van de iriscopisten niet kloppen.
Waardoor komt het dan dat volgens de verhalen veel diagnoses juist zijn? Mogelijke verklaringen zijn:
- de iriscopist betrekt andere symptomen in zijn diagnose (op gelijke wijze als de reguliere geneeskunde)
- de diagnoses zijn zeer vaag
- er wordt een hele lijst van mogelijke diagnoses gegeven - er is een occulte diagnose door paranormale invloed.

Bij een juist gestelde diagnose door middel van iriscopie wordt een onthulling gedaan via een methode die niet door iedereen aan te leren is.
De beoefenaar van de iriscopie heeft dus een occulte (= verborgen) kennisbron.

Een beginsel van de normale geneeskunde is juist dat de diagnose gebaseerd is op verschijnselen die door iedereen waargenomen kunnen worden.

Mag een christen het oog lenen voor iriscopie?
Uit het feit dat iriscopisten soms treffende diagnoses weten te stellen, terwijl anderen bij toepassing van precies dezelfde methode meestal tot een foute conclusie komen, blijkt dat er langs occulte weg voorspellingen gedaan worden.
lriscopie kan daardoor gerangschikt worden onder waarzeggerij. Onder waarzeggerij wordt immers verstaan: de kunst om door middel van bijzondere gaven of middelen onthullingen te doen over verborgenheden of toekomstige gebeurtenissen.

Enkele voorbeelden zijn: kristalkijken, helderziendheid, astrologie, handleeskunde, wichelen of pendelen, irisdiagnostiek.

In de Bijbel lezen we over dit soort zaken het volgende.
• Gij zult niet aan waarzeggerij of toverij doen (Lev.19:26)
• Onder u zal niemand worden aangetroffen die ... waarzeggerij pleegt ... geen uitlegger van voortekenen ... leder die deze dingen doet is de Here een gruwel (Deut. 18:9-14).
Ook in Jesaja 47:1-15 wordt onheil aangezegd aan hen ... die de sterren waarnemen om u te doen weten wat u overkomen zal.
Verdere teksten staan in Deut.4:19; Lev.19:31; Lev.20:6,7; Jer.8:2. Door naar iriscopisten te gaan stelt men zijn vertrouwen op een weg die door God verboden is.